Meug-man Jeroen Van Dyck kreeg eind 2017 een offer he couldn’t refuse. Of hij in 2018 een jaar lang als brand advocate wilde werken voor Jura Whisky, die een volledig nieuwe range zouden lanceren. Alle huidige flessen (Origins, Superstition,…) zouden verdwijnen uit de rekken en vervangen worden door 5 nieuwe expressies. En oh ja, om dat allemaal goed te leren kennen moest hij in februari 5 dagen naar het eiland gaan. Kwestie van de sfeer goed weer te kunnen geven.

Hieronder het dagboek van een trip die helemaal anders liep dan gepland, dankzij een klein dingetje genaamd The Beast From The East…

1 | Maandag 26 februari – Tussenstop in Glasgow

Het Meug-festival was nog maar net afgelopen en nog niet helemaal uit lijf en leden verdwenen. Maar nieuwe avonturen lagen al voor me: rond de middag stap ik de trein op naar Amsterdam, om van daaruit door te vliegen naar Glasgow. Een nachtje daar en dan vliegen we door naar Islay, om van daaruit met de bus en een korte overzet naar Isle of Jura te geraken. Je leest het al: Jura is niet echt om de hoek en je moet er echt wel moeite voor doen om er te geraken. Dat is uiteraard een groot stuk van de charme, dit is echt nog zo’n stukje van de wereld waar je niet op een paar uurtjes bent. In die mate zelfs, dat er nog eerst een overnachting in Glasgow gepland staat voor ik op dinsdag helemaal into the wild ga. Niet getreurd, in Glasgow ken ik een paar leuke adresjes waar we al even gewoon kunnen worden aan het Schotse accent. Op dus naar Drygate (een toffe Brewpub naast de grote Tennent’s Brewery) voor een heerlijke protie scallops en fish and chips, begeleid door een frisse IPA van het huis. En nadien, zoals altijd in Glasgow, nog een slaapmutsje in The Pot Still, een van mijn favoriete bars in de hele wereld. Frank Murphy en de zijnen schotelen me twee van hun huisbottelingen voor, ideale drams om de eerste nacht in Schotland te vieren.

2 | Dinsdag 27 februari – een kennismaking met het eiland

Een vroeg Schots ontbijt (Haggis! Spek! Eieren!) en een grote kop koffie om wakker te worden en dan even de straat oversteken naar de luchthaven om het vliegtuigje naar Islay te nemen. De check-in en veiligheidsprocedures nemen verrassend veel tijd in beslag, maar gelukkig ben ik van het type ‘beter te vroeg dan op tijd’, dus geraak ik zonder problemen tijdig aan de gate. Aangekomen op Islay worden we opgevangen door Amanda van Whyte & MacKay. We ontdekken dat zowat de helft van de passagiers op het vliegtuig onderweg is naar Jura. Allemaal gezellig samen de bus in, en daar leren we elkaar een beetje kennen: er zijn mensen uit Nederland, Duitsland, Taiwan, Rusland, Denemarken, Zweden,… Alex, de buschauffeur, is een local van Jura die ons later die dag ook een rondleiding op het eiland zal geven. Al van bij de eerste woorden druipt zijn liefde voor het eiland er van af. Hij zal zijn uiterste best doen om ons die liefde uit te leggen in de komende paar uren! Als je ooit naar Jura gaat en een rondleiding wil, contacteer hem (link hierboven)!

Op het eiland aangekomen (waar de zon vandaag straalt als was het de Azurenkust), eerst wat praktische plichtplegingen. Een deel van de groep checkt in in het hotel, ikzelf zal de eerste nacht doorbrengen in het vakantiehuisje van Alex 15 minuten wandelen verderop, samen met Krister en Inge. Het hotel en de Lodge zaten immers nog volledig vol met de vorige groep gasten die hier om dezelfde reden zaten. Morgen vertrekt die groep en komen de kamers vrij. Zodra alle bagage op zijn plek staat, start het eerste deel van het officiële programma. Alex pikt ons terug op met zijn bus en zal met ons de weg van het eiland afrijden en stoppen op een aantal interessante plekken. Je leest het goed ‘de weg’; er is op Jura maar 1 weg die naam waardig. Op deze trip zien we met eigen ogen wat het leven op Jura inhoudt. We stoppen in de kerk waar een kamer vol hangt met prachtige historische foto’s van het eilandleven (markante figuren, feesten uit een ver verleden, boerderijen,…). Zoals dat hoort, heeft elke foto een eigen verhaal, en Alex kent ze allemaal. Iets verderop stoppen we ook nog even op het oude kerkhof, we passeren, de schuur waar twee lokale dames Lussa Gin stoken, de woeste kustlijn en een reeks prachtige vergezichten en overal, werkelijk overal: herten. De herten van Jura zijn ver in de meerderheid ten opzichte van de mensen. Ik had dat al gehoord, maar kon er me niks bij voorstellen. Wel, het is een beetje zoals duiven in de stad: ze zitten werkelijk overal! De eerste paar keer stopt Alex de bus en maken we allemaal enthousiast foto’s, maar na een uurtje of twee kijken we nog amper op als er weer zo’n beest langs de kant staat. Zo snel word je Jura gewoon.

’s Avonds staat er nog een feestje gepland in de Lodge. De vorige groep viert er zijn laatste avond, en we vergezellen hen gewoon. De ploeg van Jura heeft een stapel pizza’s en ander lekkers laten aanrukken en al snel wordt het gezellig. Dat kan ook te maken hebben met het feit dat alle nieuwe expressies van Jura gewoon op tafel staan, en dat ook de ijskast flink gevuld is met allerlei bieren en andere dranken. Er is voor elke Jura een suggestiebier om er naast te drinken, dus dat is meteen al een interessante missie om dat eens tot in detail uit te proberen. Maar vanavond staat vooral in het teken van fun and games: voor de eerste keer hoor ik hier over ‘The Box Game’, en ik vermoed dat ik het zelf nog wel eens op feestjes zal lanceren. Voor de exacte regels spreek je me nog maar eens aan op een Meug-gelegenheid, maar laat ons nu volstaan met te zeggen dat Ken uit Taiwan de grote winnaar was deze avond! En Dimitri uit Rusland was zonder enige twijfel de ambiancemaker (en zou dat ook de rest van de trip blijven). Een gezellige avond, besloten met een fikse wandeling naar ons huisje – u zal het ons vergeven dat we na zo’n frisse neus nog even nood hadden aan een slaapmutsje bij de kachel, en ik laat Krister en Inge met plezier proeven van het flesje Arran à la Belge dat ik meegebracht heb.

3 | Woensdag 28 februari – De Lodge, de boot op en een bezoek aan de distilleerderij

First things first, we verhuizen onze spullen naar onze nieuwe kamer in de Jura Lodge. Eerste reactie: OMG! Er zijn vier kamers in de Lodge, en ik prijs me gelukkig dat ik er eentje van gekregen heb. Een zee van ruimte, een prachtig bed en een bad in de kamer met uitzicht op de zee. Ik voel me een prinses (sinds ik een dochter heb, weet ik meer van prinsessen dan me lief is). De planning voor vandaag is alweer omgegooid. Dat had ik nog niet verteld, maar normaal was het de bedoeling dat we gisteren een boottocht zouden maken en vandaag met de bus het eiland zouden verkennen. Dat werd aangepast, omdat de zee gisteren te wild was. Ook vandaag is de zee niet echt zen te noemen, dus waarschijnlijk zal de boottocht die normaal 3 uur zou duren, iets ingekort worden. Of we de Corryvreckan halen, is niet duidelijk. Hey, gegeven paarden en zo, dus we stappen vol goede moed en warm ingeduffeld (die Jura-muts die we als welkomstgeschenk kregen, is intussen onafscheidelijk geworden, en ik draag eigenlijk nooit mutsen) het kleine bootje op. Vlak voor afvaart kregen we nog te horen dat de schipper iets later was dan verwacht, omdat hij met zijn andere boot averij had opgelopen in de baai die ochtend, omdat de golven zo wild waren. Geruststellend zijn ze wel, op Jura.

De trip is fantastisch. Het begint redelijk rustig, maar al snel worden golven metershoog, en wordt het kleine bootje heen en weer geslingerd. De bulderlach van Michael uit Duitsland knalt met gemak boven de golven uit en de slappe lach van Ursula maakt dat al snel iedereen plat ligt van het lachen. De kapitein van de boot schat de wildheid in op tussen 6 en 7 op tien, toch redelijk stevig. Genoeg om na 45 minuten het tripje te beëindigen. Corryvreckan zal voor de volgende keer zijn, helaas…

Na de middag tijd voor wat whiskytraining. We krijgen de volledige nieuwe reeks expressies in detail te proeven, met alle uitleg er bij over hoe ze in elkaar zitten, wat mooie pairings zijn en wat de voornaamste eigenschappen zijn. Boeiend en fijn om ze naast elkaar te zetten. De pairings zijn ook best verrassend te noemen: bij de Seven Wood wordt bijvoorbeeld aangeraden om een glaasje komkommerwater er naast te drinken. Een verrassend toffe combinatie! Meer over de nieuwe reeks vertel ik je graag tijdens de speciale Jura-tasting op 16/5 die Meug organiseert (alle info onderaan, het wordt een toppertje!). Of natuurlijk ergens in Vlaanderen, de komende maanden, in een van die geweldige whiskyshops die we hebben hier.

Na deze gedetailleerde opleiding is het tijd om de distilleerderij zelf te bezoeken. Voor de gelegenheid is het Distillery Manager Graham Logan zelf die ons alles laat zien. Overduidelijk ook weer zo’n gepassioneerde Diurach die zijn leven aan dit eiland en deze distilleerderij gewijd heeft. Ik heb intussen al zo’n 50 distilleerderijen bezocht. Ze zijn allemaal hetzelfde, en allemaal anders, en deze is geen uitzondering. Hele hoge stills hier, die zorgen voor een lichte spirit en uniek voor hen is dat ze voor elke distilleerbeurt twee keer mashen. De rondleiding wordt besloten met een kleine tasting van oudere Tastival-bottelingen en andere gelimiteerde expressies zoals de One and All. Heel fijne tour, een aanrader.

’s Avonds duiken we nog even de lokale bar in, die een zeer uitgebreide selectie oudere Jura-bottelingen op het schap heeft staan. We maken dankbaar gebruik van het aanbod van Darroch Ramsay (Jura Malt whisky Global Specialist bij Whyte and MacKay, en degene die de lancering van de nieuwe reeks begeleidt) om ze te proeven. Combineer dat met een gezellig potje darts, een matchke pool en een paar aanwezige werklui die duidelijk al een glas te veel op hebben, en we maken er een mooie avond van. Ook Alex is er, en we kunnen nog even doorpraten over het eilandleven.

4 | Donderdag 1 maart – Daar is The Beast From The East, de plannen veranderen

Op de planning vandaag staan een wandeling op de heuvel naar de waterbron van Jura en een pub quiz ’s avonds. Maar de dag zal helemaal anders verlopen. The Beast From The East, een waanzinnige sneeuwstorm, heeft Glasgow bereikt en berichten over afgelaste vluchten, ferry’s, treinen en een compleet stilgevallen binnenstad bereiken het kleine eilandje aan de Westkust. Wandelen is sowieso uitgesloten – er staat te veel wind en het zou te gevaarlijk worden om ons op de heuvel te begeven. Maar er is meer. De vooruitzichten van het weer zien er slecht uit (op dat moment is er op Jura niet echt veel te merken van sneeuw of storm, het is er vooral koud en guur). We beginnen ons met zijn allen stilaan te realiseren dat we moeten beslissen of we op het eiland blijven (met het risico dat we de volgende dag geen vlucht kunnen nemen van Islay naar Glasgow, en dan meteen een weekend vast zitten op Islay), of een andere oplossing zoeken. Darroch raadt ons aan om vandaag te vertrekken met de ferry van Jura naar het vasteland, en vandaar met de bus naar Glasgow te reizen. Dat betekent 3 uur op de boot en nadien een viertal uur op de bus. De groep beslist gezamenlijk om het zo aan te pakken. Darroch en het team brengen het transport in orde, we proberen intussen zelf allemaal een hotelkamer in Glasgow te pakken te krijgen. Met zijn allen op dezelfde plek blijkt onmogelijk, maar een korte internetzoektocht maakt dat we allemaal bij elkaar in de buurt een slaapplek vinden (op Ken na, die wat verderop zit). Dan begint de eerste etappe van wat een lange trip zal worden. Ondertussen ben ik voortdurend in contact met het reisbureau in België om een oplossing te zoeken om terug te geraken. Dat blijkt niet eenvoudig, want op het vasteland is er blijkbaar een soort apocalyps aan de gang. We beslissen om vrijdagochtend verder te zoeken. De kans dat ik een nachtje extra in Glasgow zal blijven is echter groot.

De rit met de bus op het vasteland maakt alvast duidelijk waarom alles stilgevallen is: hoe dichter we bij Glasgow komen, hoe hoger de sneeuw zich opstapelt aan de kant van de weg. In Glasgow centrum blijkt ongeveer een halve meter sneeuw te liggen als we er uiteindelijk rond 20.00u aankomen. We zien nu met eigen ogen wat The Beast heeft aangericht. Als we allemaal ingecheckt zijn, begint de volgende uitdaging; Darroch zoekt een plek voor ons om te eten. Makkelijker gezegd dan gedaan, want heel veel restaurants in de binnenstad zijn gewoon niet open! Geen personeel, of geen leveringen gekregen van ingrediënten… De arme man belt uiteindelijk een tiental verschillende plekken af, en vindt uiteindelijk plaats voor 12 personen in een tapasrestaurant vlakbij de hotels. En het is nog een goed restaurant ook! We eten lekker, verdrinken onze zorgen met wat biertjes en een goed glas wijn. Na afloop steken we de straat over voor een mooie dram in de Ben Nevis Whiskybar. Als die sluit, blijkt ons restaurant intussen veranderd in een soort nachtclub met een DJ. Nog maar een biertje daar dan!

5 | Vrijdag 2 maart – Een extra dagje Glasgow

Ochtendlijk overleg met het reisbureau levert een oplossing op om naar huis te geraken. Vandaag zijn er geen vluchten uit Glasgow meer, en het ziet er naar uit dat dat zaterdag ook niet het geval zal zijn. Dan maar zaterdagochtend de trein op naar Londen (5 uur) om van daaruit de Eurostar te nemen naar Antwerpen. Klinkt als een goeie oplossing, en als veel uren extra leestijd om 1984 van George Orwell uit te lezen (die was ik beginnen herlezen op Jura; Orwell schreef het boek immers toen hij op het eiland verbleef). En: op die manier komt er een onverwachte extra dag in Glasgow bij, wat ik niet als een groot probleem beschouw. Ik vul de dag met wat shoppen (cadeautjes voor de kindjes, een koppel truien voor mezelf) en vooral veel culinaire geneugten in o.m. de Brewdog Bar en ja, opnieuw, The Pot Still voor een 30yo Jura van Cadenheads. ’s Avonds hebben we opnieuw afgesproken met de groep (iedereen behalve Krister is nog in Schotland, de lucky Swede had een van de enige vluchten die wel vertrokken!). We eten geweldig lekker in de Mini Grill en gaan achteraf nog even checken waar er goeie cocktails met Jura gemaakt worden. Het maakt niet uit dat het laat wordt, want morgen kan ik toch een 7-tal uur uitrusten op de trein. Of toch niet?

6 | Zaterdag 2 maart – de kolder continues!

Alles was gepland, maar zoals het patroon van deze trip duidelijk maakt, mocht het niet zijn. Het begint al goed als de taxi die ik om 5.30u besteld had, er niet blijkt te zijn. Ondanks reservatie de dag tevoren kan de firma niet garanderen dat er een taxi klaar staat, blijkbaar… Dan maar een half uurtje te voet door de sneeuw naar het Centraal Station. En daar blijkt dat alle treinen voor die ochtend geannuleerd zijn… De sporen waaien steeds terug vol sneeuw, en het is onduidelijk wanneer dat opgelost zou zijn… Dit is het enige moment dat het me even te veel wordt – ik wil nu gewoon naar huis. Even achter de hoek een koffie gaan drinken, want het is per slot van rekening veel te vroeg in de ochtend om iemand te kunnen bereiken. Internet brengt intussen soelaas om een oplossing te zoeken. Ik zie dat er vluchten zijn vanuit Newcastle naar Londen; van daaruit zou een aansluiting naar Brussel mogelijk moeten zijn. Maar Newcastle is 3 uur rijden verderop, en er zijn geen treinen. Enige oplossing: een auto huren. Kort overleg met het reisbureau en dat wordt het plan. Dan nog even wachten tot het verhuurbedrijf open gaat (pas om 8.00u) en alles regelen. Blijkbaar kost een auto huren voor 3 uur met drop-off in Newcastle ongeveer 300 euro als het heel erg sneeuwt. Dank je wel, Enterprise Car Rental. Stevig bedragje, maar het kan me niet echt schelen op dit moment. Met een paar uur slaap zetten we ons in de auto op weg naar Newcastle. Gelukkig zijn de omstandigheden niet te zwaar, en geraken we vlot tot aan de luchthaven, die ook nog stevig in de sneeuw gehuld is.

In de vertrekhal zie ik dat ook hier nog heel wat vluchten geannuleerd zijn, maar die van mij (15.30u naar Londen) nog niet. Inchecken dus, en iets gaan eten. Alles lijkt vlot te gaan, tot aangekondigd wordt dat ook die vlucht een uur vertraging zou hebben. Net genoeg om de aansluiting in Londen te missen… Ja, dat kon er nog wel even bij. Weer even overleggen met het reisbureau (Claudia van Travel Partners, you were my hero!) en met de desk van British Airways, en ze herboeken de vlucht nog maar eens naar een eerdere vlucht. Die vertrekt uiteindelijk op tijd, en ik haal ook de aansluiting in Londen vlotjes. In Zaventem blijkt mijn bagage in Londen achtergebleven, maar dat is het minst van mijn zorgen. Trein op naar Antwerpen, daar de bus op naar Schilde en uiteindelijk stap ik om 23.15u mijn achterdeur binnen. Ik ben dan vlotjes 18 uur onderweg geweest vanuit Glasgow. Ter vergelijking, zo lang duurde ooit mijn vlucht naar Australië, lang geleden!

De bagage komt uiteindelijk veilig terug thuis terecht, en na afloop blijft vooral een goed verhaal over. En natuurlijk de ervaring van het bezoek aan Jura, het eilandje aan de westkust van Schotland, waar de mensen in de minderheid zijn ten opzichte van de herten. Waar het leven altijd onvoorspelbaar is, en je daar rekening mee moet houden als je er naartoe gaat. Alles aan het eiland is net niet wat je gewoon bent en het ritme van het leven is er niet iets trager dan vastelandbewoners gewoon zijn. Het is een eiland waar een whisky gemaakt wordt die je echt leert begrijpen als je op het eiland geweest bent en de mensen die er wonen hebt ontmoet. Ze staan heel erg open voor bezoekers, ze verwelkomen je met open armen en geven je meteen het warme gevoel dat je welkom bent. Dat je niet te veel moet nadenken, maar gewoon in het moment leven en genieten van wat je in de schoot geworpen krijgt. En dat dat allemaal nog dubbel zo fijn wordt als je het deelt met anderen terwijl je klinkt met een goeie nononsense dram. Ik kijk er al naar uit om dat met jullie allemaal te doen binnenkort!

16/5/2018 – Ontdek de nieuwe flessen op de New Range Jura Tasting met de Brand Ambassador voor België!

Jeroen Van Dyck (Meugman) is in 2018 Brand Ambassador voor Jura Whisky in België. We proeven tijdens deze tasting de hele nieuwe reeks van Jura Whisky (5 whisky’s), met alle verhalen die er bij horen. Bij elke whisky wordt een verrassende pairing voorgesteld. Om af te sluiten proeven we nog een mooie independent botteling van Jura, een 24yo van Signatory. Voor alle deelnemers zijn ook hapjes voorzien door de locatie, de Markt van het prachtige Felixpakhuis in Antwerpen.

Deelnemen aan deze tasting kost slechts 25€ en de plaatsen zijn beperkt. Schrijf dus snel in via deze link!

Info over de tasting vind je ook hier.